Osoby, które chcą zapewnić sobie dożywotnie utrzymanie, mogą zawrzeć umowę, w której przekażą innej osobie własne mieszkanie lub dom jednorodzinny w zamian za comiesięczne świadczenia materialne i opiekę

Podstawowym uprawnieniem właściciela mieszkania lub domu jest możliwość podejmowania swobodnych decyzji w zakresie zbycia nieruchomości. Nie chodzi tutaj jednak wyłącznie o sprzedaż czy darowiznę, ale także o możliwość wykorzystania jej jako zapłatę za dożywotnią opiekę ze strony innej osoby. Służy temu umowa o dożywocie.

Zakres umowy

Umowa o dożywocie polega na przeniesieniu własności nieruchomości na nabywcę, który zobowiązuje się zapewnić jej zbywcy dożywotnie utrzymanie. W dokumencie zostaje określony wtedy zakres świadczeń na rzecz dożywotnika. Najczęściej przewiduje on, że nabywca powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczyć mu wyżywienie, ubrania, mieszkanie, światło i opał, a także zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnować w chorobie, a nawet sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający miejscowym zwyczajom.

Umowa o dożywocie pozwala więc precyzyjnie określić, w jaki sposób będzie świadczona opieka nad dożywotnikiem. Może ona stanowić, że nabywca będzie codziennie opiekował się dożywotnikiem w razie choroby i niezależnie od tego dwa razy w tygodniu robił mu zakupy. Można też na przykład umówić się, że dożywotnik będzie nadal mieszkał w mieszkaniu albo w jego części aż do chwili śmierci albo przeniesie się do lokalu zaoferowanego przez nabywcę.